ثبت شرکت در مناطق آزاد

موسسه ثبت شرکت کریم خان تمامی خدمات در رابطه با ثبت شرکت در مناطق آزاد را در اختیار شما قرار می دهد ، جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره 02188946700 تماس حاصل فرمایید.

 به منظور ایجاد رونق اقتصادی و هم چنین عدم محدودیت بر جهت قواعد و قوانین دست و پا گیر و همچنین قائل شدن امتیازاتی در جهت نیل به اهداف اقتصادی از قبیل رشدRegistration of companies in the free zones و توسعه ورود سرمایه های خارجی و ورود تکنولوژی و ایجاد بستری امن از هر جهت برای سرمایه گذاری خارجی و هم چنین قائل شدن امتیاز است ویژه ای که بنا به دلایل و عللی که بر مسائل حاکمیتی بر می گردد (از قبیل معافیت های مالیاتی و گمرکی و…) مناطقی با امتیازات ویژه تحت عنوان مناطق آزاد تجارت ایجاد شده اند ،که این مناطق در کشور ایران عبارتند از:کیش-قشم-اروند –ارس-چابهار-انزلی و…از عمده ترین امتیازات این مناطق می توان به صورت خلاصه ذکر کرد که علاقه مندان به مطالعه بیشتر می توانند به قسمت مقالات در سایت که به صورت مبسوط و مفصل ارائه شده ،مراجعه نمایند.

•    1.         معافیت ها ی مالیاتی ۱۵ ساله

•    2.         معافیت ها ی گمرکی از لحاظ عوارض و سود بازرگانی جهت مواد اولیه و تجهیزات

•    3.         عدم محدودیت در ورود و خروج ارز

•    4.         عدم محدودیت در ورود و خروج اشخاص خارجی (بدون اخذ روادید)

•    5.         وجود قوانین و مقررات سهل و آسان جهت انجام امور اداری

•    6.         از لحاظ جغرافیایی عمدتاً این مناطق متصل به دریا (دریای آزاد بوده) و به بنادر نزدیک بوده که خود این موضوع در تجارت از اهمیت بالایی برخوردار بوده و هزینه های تجارت ناشی از حمل و بارگیری و بیمه تا گمرک را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

•    7.         عدم محدودیت برای شریک خارجی جهت ثبت شرکت

نکته مهمی که بسیار در امر تجارت حائز اهمیت است،ورود و خروج بدون محدودیت افراد خارجی است چرا که سرعت در امر تجارت یکی از مهمترین مواردی است که نزد بازرگانان و تجار از اهمیت بالایی برخوردار است به این معنی که اشخاص جهت اخذ روادید در صف انتظار سفارتخانه ها قرار نمی گیرند و جلسات مهم تجاری خود را بدون اتلاف وقت و به سرعت و بدون هرگونه تشریفات زائد شرکا و نمایندگان شرکت های خارجی می توانند قرار ملاقات های تجارت خود را تنظیم نمایند.

فرصت های سرمایه گذاری مناطق آزاد در یک نگاه

امکانات و تسهیلات قانونی فوق، شرایطی را برای حضور فعالان اقتصادی در مناطق آزاد بوجود آورده است که زمینه ها و فرصت های مناسبی را برای سرمایه گذاری های اقتصادی و زیر بنایی مهیا کرده است. برخی از آنها عبارتند از:

•           فعالیت های تولید صنعتی (تولید،‌ پردازش و بسته بندی کالا و پرورش و تکثیر آبزیان و سایر منابع دریایی)؛

•           فعالیت های مربوط به صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و صنایع بالادستی و پایین دستی؛

•           فعالیت های بازرگانی (صادرات، صادرات مجدد، واردات،‌ واردات مجدد، ترانزیت و حمل مجدد)؛

•           فعالیت های خدمات بازرگانی (تأسیس آژانس های مختلف حمل و نقل هوایی، زمینی و دریایی کالا و مسافر و . .)؛

•           فعالیت های مربوط به بانکداری برون مرزی و ارائه خدماتی مختلف بیمه گری؛

•           تأسیس موسسات حمل و نقل هوایی،‌ زمینی،‌ دریایی برای کالا و مسافر؛

•           سرمایه گذاری در زمینه های فن آوری اطلاعات و تکنولوژیهای سطح بالا (High-Tech)؛

•           ایجاد نمایشگاه های دایمی عرضه و توزیع کالاهای صنعتی و مصرفی؛

•           ساخت و یا تکمیل فرودگاه، بندرگاه، تأسیسات بندری مربوط به آن و سایر ترمینالهای حمل و نقل مسافر و کالا

•           ساخت نیروگاه های برق بر اساس روش های B.O.T و B.O.O.T و . . . ؛

•           تأسیس کارخانجات آب شیرین کن و توسعه سیستم های آبرسانی؛

•           ایجاد انبارهای عمومی، سردخانه و سایر موسسات بازرگانی؛

•           ایجاد و تکمیل امکانات مخابرات و ارتباطات راه دور؛

•           نزدیکی با مسیرهای کشتی‌رانی آزاد بین‌المللی در خلیج‌فارس و دریای عمان (اروند، کیش، قشم و چابهار)

•           دسترسی نزدیک به کشورهای CIS (انزلی)

•           قرار گرفتن در کریدور شمال- جنوب(N0STRAC ) و مسیرهای تجاری غرب به شرق قاره های آسیا و اروپا (چابهار، قشم، انزلی، ارس و ماکو)

•           دسترسی نزدیک به کریدور های چهارگانه آسیا و راه آهن سراسری آسیا به عنوان پایگاه مبادلات تجاری (ارس، ماکو)

•           قرار گرفتن در مرکزیت ۱۸ کشور همسایه با جمعیت ۴۰۰ میلیون نفر به عنوان پایگاه شبکه توزیع مواد و کالا (تمامی مناطق آزاد)

•           کوتاه ترین مسیر ترانزیت بین آسیای مرکزی و اقیانوس هند (چابهار)

•           دارا بودن زیرساخت‌های لازم برای انجام پروژه‌های سرمایه‌گذاری

•           دسترسی به شبکه‌های جاده‌ای و ریلی سرزمین اصلی (اروند، چابهار، ارس، ماکو)

•           دسترسی به بازارهای بزرگ داخلی (تمامی مناطق آزاد)

مقررات سرمایه گذاری خارجی در مناطق آزاد

•           سرمایه‏ گذاران خارجی می‏توانند در فعالیت‏های اقتصادی منطقه به هر نسبتی سرمایه ‏گذاری نمایند.

•           درخواستهای سرمایه گذاران خارجی واصله در هر منطقه توسط سازمان همان منطقه آزاد مورد بررسی قرار می گیرد و مجوز سرمایه گذاری توسط سازمان همان منطقه صادر می شود.

•           دارنده مجوز سرمایه گذاری موظف است ظرف مدتی که در مجوز سرمایه گذاری تعییین می شود درصد معینی از سرمایه را برای شروع عملیات اجرایی موضوع مجوز سرمایه گذاری به منطقه وارد نماید.

•           بهره برداری از موضوع مجوز سرمایه گذاری منوط به صدور مجوز بهره برداری توسط سازمان منطقه آزاد می باشد.

•           سرمایه گذاران خارجی در مناطق آزاد می توانند از مزایای قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی در جمهوری اسلامی ایران برخوردار باشند.

•           سرمایه‏گذار می‏تواند سرمایه‏ای را که به منطقه وارد می‏کند، بیمه نماید. در صورتی که به دلیل وقوع حادثه، مؤسسه بیمه مزبور طبق مقررات بیمه¬نامه جانشین سرمایه گذار شود، این جانشینی به واسطه پرداخت خسارت به بیمه گذار به رسمیت شناخته می شود، اما انتقال سرمایه محسوب نمی شود.

•           خروج سود ویژه و مبالغ مربوط به اصل و منافع حاصل از فعالیت‏های اقتصادی سرمایه‏ های خارجی همچنین مبالغ ناشی از فروش، یا واگذاری این گونه سرمایه‏ ها از مناطق مجاز است.

•           سرمایه‏ گذاران می‏توانند سهام یا سهم‏الشرکه خود را با موافقت سازمان منطقه به سرمایه‏ گذاران دیگر واگذار نمایند. در این صورت انتقال گیرنده از هر نظر جانشین سرمایه ‏گذار اول می‏شود.

•           موارد اختلاف بین سرمایه‏گذار خارجی و طرف ایرانی براساس قراردادها و توافق‏های کتبی حل خواهد شد.

معافیت از پرداخت مالیات های مستقیم بر درآمد، دارایی

اشخاص حقیقی و حقوقی که در مناطق آزاد تجاری – صنعتی به انواع فعالیتهای اقتصادی اشتغال دارند، نسبت به هر نوع فعالیت اقتصادی در منطقه آزاد از تاریخ بهره برداری مندرج در مجوز به مدت ۲۰ سال از پرداخت مالیات بر درآمد و دارایی موضوع قانون مالیات های مستقیم معاف خواهند بود.

معافیت از پرداخت مالیات های مستقیم بر درآمد، دارایی

•           نقل و انتقال کالا (خرید و فروش) در داخل محدوده هر منطقه معاف است.

•           انجام خدمات در محدوده هر منطقه معاف است.

•           ارائه خدمات پیمانکاری افراد غیر مقیم به افراد مقیم در هر منطقه با اخذ مجوز از سازمان منطقه آزاد از شمولیت مالیات بر ارزش افزوده ( به میزان خدمات صورت گرفته ) معاف است.

•           صادرات کالا و خدمات از مناطق به خارج از کشور معاف می باشد .

•           ورود کالا و ارائه خدمات به سرزمین اصلی مشمول قوانین و مقررات مالیات بر ارزش افزوده است.

صادرات، واردات و امور گمرکی مناطق آزاد

•           مبادلات بازرگانی مناطق با خارج از کشور و یا سایر مناطق ازاد و ویژه اقتصادی و همچنین در محدوده جغرافیایی هر یک از مناطق آزاد مشمول مقررات صادرات و واردات و امور گمرکی مناطق آزاد بوده در چارچوب قانون چگونگی اداره مناطق آزاد اجرا می شود.

•           ترتیب ورود کالا به مناطق آزاد تابع ضوابط تعیین شده به وسیله سازمان منطقه آزاد است که با کمترین تشریفات انجام می شود.

•           ورود هر نوع کالا به هر یک از مناطق آزاد مجاز است. به استثنای کالاهایی که به موجب شرع مقدس اسلام یا قوانین کشور که در آن ها نام مناطق آزاد تصریح شده باشد، ممنوع یا بر اساس مقررات ویژه منطقه غیر مجاز می شود.

•           ورود کالا به منظور نگهداری، توزیع، صادرات مجدد، ترانسشیپمنت و ترانزیت خارجی در انبارهای تحت پوشش سازمان های مناطق آزاد برای مهلت های معین ( تعیین شده توسط هر یک از سازمان های مناطق ) مجاز است.

•           صدور کالای ساخته شده در منطقه به خارج از کشور یا دیگر مناطق آزاد کشور اعم از آنکه مواد اولیه به کار رفته در آن از داخل کشور و یا از خارج یا از دیگر مناطق آزاد کشور تأمین شده باشد مجاز می باشد.

•           اعاده عین کالای وارده خارجی به خارج از کشور یا اعاده کالای وارده از سایر نقاط کشور به داخل کشور، با اجازه سازمان منطقه آزاد مجاز است.

•           واردات کالاهای تولید یا پردازش شده در مناطق آزا تجاری – صنعتی و ویژه اقتصادی به داخل کشور، معادل درصد مجاز ورود کالا که توسط کمیسیون ارزش افزوده بر اساس مجموع ارزش افزوده و مواد و قطعات داخلی به کار رفته به قیمت کل کالای تولیدی تعیین می شود، بدون هر گونه محدودیتی مجاز است و علاوه بر عدم نیاز به ثبت سفارش و گشایش اعتبار، مشمول شرط غیر مجاز و مجاز مشروط نیز نمی باشد.

توضیح : مازاد بر سهم درصد مجاز ورود کالا مشمول ثبت سفارش برای مواد اولیه خارجی بکار رفته می باشد.

•           حقوق ورودی قطعات و مواد اولیه خارجی (وارد شده از خارج کشور به منطقه) به کار رفته در کالاهای تولید یا پردازش شده در مناطق آزاد تجاری – صنعتی و ویژه اقتصادی، هنگام ورود محصول نهایی به کشور پس از کسر معافیت حاصل از ارزش افزوده(تعیین شده توسط کمیسیون تعیین ارزش افزوده)محاسبه و اعمال می گردد.

•           توضیح : کمیسیون تعیین ارزش افزوده متشکل از نماینده هر یک از مناطق آزاد یا ویژه اقتصادی، نماینده گمرک ایران، نماینده وزارت صنعت معدن و تجارت و نماینده دبیرخانه شورای عالی مناطق می باشد.

•           معافیت تجهیزات و ماشین‌آلات خط تولید از پرداخت تعرفه‌های گمرکی (ماشین‌آلات دست اول و دست دوم) جهت ورود به مناطق آزاد.

اقامت، ورود و خروج خارجیان بدون ویزا

•           اتباع خارجی برای ورود مستقیم به مناطق از طریق مبادی ورودی و خروجی مجاز مناطق، نیاز به تحصیل قبلی روادید نخواهند داشت.

•           اجازه اقامت مذکور به مدت دو هفته صادر می شود و طبق تقاضای سازمان متولی هر منطقه تا شش ماه قابل تمدید خواهد بود.

•           اتباع خارجی برای ورود به مناطق آزاد متصل به سایر نقاط کشور که امکان ورود مستقیم به آنها مقدور

نمی باشد، باید از نمایندگی های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور تحصیل روادید نمایند.

•           درخواست صدور پروانه اقامت جهت اتباع خارجی از طریق سازمان مناطق آزاد به عمل می آید.

مقررات اشتغال نیروی انسانی در مناطق آزاد

•           در کارگاه های واقع در منطقه آزاد می توان از خدمات، تخصص ها و مهارت های متخصصان تبعه کشورهای خارجی، استفاده کرد.

توضیح: در هر صورت نسبت کارگران خارجی نباید از ده درصد کل شاغلان هر منطقه بیشتر باشد.

•           پروانه اشتغال برای اتباع خارجی به تشخیص و درخواست سازمانهای مناطق آزاد و توسط واحد کار و خدمات اشتغال در منطقه صادر می شود.

ثبت شرکت در مناطق آزاد

•           در اداره ثبت شرکت و مالکیت های صنعتی و معنوی مناطق آزاد امکان ثبت شرکت با مالکیت ۱۰۰% خارجی وجود دارد.

•           هر شرکتی که در منطقه ثبت شود و مرکز اصلی آن نیز در همان منطقه باشد شرکت ایرانی و ثبت شده در منطقه محسوب می شود.

•           ثبت شعبه یا نمایندگی اشخاص حقوقی خارجی در ادراه ثبت شرکت و مالکیت صنعتی و معنوی سازمانهای مناطق آزاد امکان پذیر می باشد.

مقررات بیمه

عملیات بیمه و بیمه اتکائی در مناطق آزاد به وسیله مؤسساتی که بنا به پیشنهاد سازمان، طبق مقررات این آئین نامه از بیمه مرکزی ایران مجوز دریافت داشته و به یکی از صورت های زیر به ثبت برسند انجام خواهد شد:

•           شرکت سهامی یا تعاونی بیمه ایرانی با مشارکت سهامداران حقیقی و حقوقی ایرانی و یا خارجی که کلیه سهام آن ها با نام باشد.

•           مؤسسه نمایندگی و یا کارگزاری بیمه

•           تأسیس شعبه توسط مؤسسات بیمه با رعایت مقررات آئین نامه تأسیس و فعالیت مؤسسات بیمه در مناطق آزاد و ثبت در منطقه بلامانع است.

•           ثبت مؤسسات بیمه ای موکول به ارایه مجوز ثبت که توسط بیمه مرکزی ایران صادر می شود.

موسسات بیمه ایرانی مشمول مقررات قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری (اعم از دولتی و غیر دولتی) مجاز به فعالیت در مناطق آزاد به یکی از اشکال زیر می باشند:

تأسیس شعبه و ایجاد نمایندگی با رعایت قانون تاسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری

تأسیس مؤسسه بیمه با مشارکت اشخاص حقیقی و حقوقی داخلی و خارجی در چارچوب مقررات مربوطه مجاز می باشد.

منطقه آزاد شامل کدام مناطق از ایران است؟

ایران هشت منطقه آزاد تجاری و صنعتی دارد که شامل:

1. ثبت شرکت در منطقه آزاد کیش

2. ثبت شرکت درمنطقه آزاد قشم

3. ثبت شرکت درمنطقه آزاد چابهار

4. ثبت شرکت درمنطقه آزاد اروند

5. ثبت شرکت درمنطقه آزاد بندر انزلی

6. ثبت شرکت درمنطقه آزاد سلفچگان

7. ثبت شرکت درمنطقه آزاد ماکو

8. ثبت شرکت درمنطقه آزاد ارس می باشد . که تمام مناطق آزاد ذکر شده 15 سال معافیت از مالیاتی را برخوردار می باشد.

تعریف شرکت با مسئولیت محدود

موسسه ثبت شرکت کریم خان تمامی خدمات در رابطه با ثبت شرکت با مسولیت محدود را در اختیار شما قرار می دهد ، جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره 02188946700 تماس حاصل فرمایید.

شرکت با مسئولیت محدود، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکا بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت، مسئول قروض و تعهدات شرکت است.

بنابراین در شرکت با مسئولیت محدود، شرکا تاجر نبوده و مستقیماً مسئولیتی در امور شرکت ندارند و مانند شرکت سهامی، مسئولیت آنها محدود به سرمایه‌ای است که در شرکت گذاشته‌اند، اما آورده آنان که سهم‌الشرکه نامیده می‌شود، به سهام تقسیم نمی‌شود و آزادانه قابل معامله نیست.

در اسم شرکت باید عبارت "با مسئولیت محدود” قید شود همچنین اسم شرکت نباید متضمن اسم هیچ یک از شرکا باشد؛ در غیر این صورت، شریکی که اسم او در اسم شرکت قید شده است، در مقابل اشخاص ثالث حکم شریک ضامن در شرکت تضامنی را خواهد داشت. (مفاد ماده ۹۵ قانون تجارت)

7

از این تعریف نکاتی به دست می‌آید که شامل موارد ذیل است:

1- در شرکت با مسئولیت محدود، سرمایه به سهم‌الشرکه تقسیم شده، نه به سهام؛ همچنین در این شرکت، ورقه‌ای به نام سهم‌الشرکه صادر نمی‌شود.

2- مسئولیت شرکا در مقابل دیون و قروض شرکت در حدود سهم الشرکه‌ای است که هر شریک سرمایه‌گذاری کرده است.

3- سهم‌الشرکه به طور آزادانه قابل نقل و انتقال نخواهد بود.

4- شرکت با مسئولیت محدود حداقل بین دو نفر تشکیل می‌شود.

شرکت با مسئولیت محدود گرچه شرکت سرمایه‌ است، اما شخصیت شرکا نیز در شرکت دخالت دارد و اغلب بین اشخاصی تشکیل می‌شود که با یکدیگر آشنا هستند.

تمامی قوانین، انتقال آزادانه سهم‌الشرکه را منع کرده و آن را به تصویب اکثریت شرکا، منوط می‌کنند اما محدودیت مسئولیت شرکا به سهم‌الشرکه باعث شده است که برخی برای فرار از مسئولیت و جدا کردن امور شرکت از امور شخصی خود، به تشکیل چنین شرکت‌هایی مبادرت ‌کنند تا در صورتی که عملیات شرکت زیان‌آور باشد، متحمل زیان‌های وارده نشوند.

به این ترتیب برای کارهای کوچک که سرمایه زیادی نیاز ندارد و شرکا مایل نیستند اشخاصی از خارج وارد شرکت شوند، به جای شرکت سهامی، شرکا به تشکیل شرکت با مسئولیت محدود اقدام می‌کنند.

مخصوصاً که در اغلب کشور‌ها تشکیل شرکت سهامی مقید به شرایط و تشریفاتی است و اجازه مخصوص نیاز دارد، در حالی که تشکیل شرکت با مسئولیت محدود آزاد است و شرکا، آزادی عمل بیشتری برای ترتیب عملیات آن دارند و شرکای اصلی می‌توانند مدیریت شرکت را برای خود به طور نامحدود تأمین کنند و عملاً‌ همواره امور شرکت را در دست داشته باشند.

اصول شرکت با مسئولیت محدود

1- تصریح نوع شرکت در نام شرکت.

2- محدودیت مسئولیت شرکا.

3- آزاد نبودن انتقال سهم‌الشرکه.

4- عدم انحلال شرکت در صورت فوت یا ورشکستگی شرکا.

5- لزوم رعایت تشریفات زیاد‌تر؛ در صورتی که تعداد شرکا از ۱۲ نفر تجاوز کند.

شخصیت حقوقی شرکت با مسئولیت محدود و مدت آن

شرکت با مسئولیت محدود، شرکتی موضوعاً تجارتی است؛ با این توضیح که فقط می‌تواند برای امور تجارتی تشکیل شود.

تشکیل این نوع شرکت برخلاف شرکت سهامی، نیاز به تشریفات پیچیده‌ای ندارد، بلکه کافی است دو شریک وجود داشته باشند و سرمایه‌های نقدی و غیرنقدی خود را روی هم جمع کرده و تسلیم کنند تا شرکت تشکیل شود.

شرکت دارای اسم مخصوصی است که باید متضمن عبارت «با مسئولیت محدود» باشد؛ در غیر این صورت، در مقابل اشخاص ثالث، شرکت تضامنی محسوب می‌شود و تابع مقررات این نوع شرکت خواهد بود.

در مورد مدت شرکت، در قانون تجارت ایران ذکری به عمل نیامده و معمولاً شرکا در هنگام تشکیل شرکت، مدت آن را نامحدود قید می‌کنند.

خصوصیت‌های شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود، شرکتی موضوعاً تجاری است و به عبارت دیگر، موضوع فعالیت آن نمی‌تواند چیزی جز امور تجاری باشد. (ماده ۹۴ قانون تجارت) از این نظر شرکت با مسئولیت محدود با شرکت سهامی متفاوت است؛ به دلیل اینکه شرکت سهامی می‌تواند برای امور تجاری یا غیر تجاری تشکیل شود و به اصطلاح یک شرکت شکلا تجاری است. (ماده ۲ لایحه قانونی سال ۱۳۴۷)

وجوه افتراق و اشتراک شرکت‌های سهامی خاص و بامسئولیت محدود

1- در شرکت با مسئولیت محدود، تعداد شرکا حداقل ۲ نفر و در شرکت سهامی خاص تعداد سهامداران حداقل ۳ نفر هستند.

2- حداقل سرمایه برای ثبت شرکت با مسئولیت محدود و سهامی خاص، یک میلیون ریال است.

3- در شرکت سهامی خاص، حداقل 35 درصد سرمایه باید نقدا در یکی از شعب بانک‌ها تودیع و گواهی مربوطه ارائه و 65 درصد در تعهد سهامداران باشد. در شرکت با مسئولیت محدود باید کل سرمایه تحویل مدیرعامل شرکت شده و مدیر عامل اقراربه دریافت کند و ارائه گواهی بانکی دال بر انجام این امر ضرورت ندارد.

4- انتخاب بازرس اصلی و علی‌البدل در شرکت سهامی خاص اجباری اما در شرکت با مسئولیت محدود اختیاری است.

5- مدت مدیریت در شرکت سهامی خاص حداکثر دو سال بوده که قابل تمدید است. در حالی که در شرکت با مسئولیت محدود، مدیران شرکت برای مدت نامحدود انتخاب می‌شوند و نیز مخیر خواهند بود که مدتی برای مدیران در اساسنامه شرکت مقرر کنند.

6- شرایط احراز حد نصاب در مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص سهل‌تر و در شرکت در مسئولیت محدود با توجه به نوع شرکت مشکل‌تر است.

7- مجامع عمومی در شرکت سهامی خاص، توسط هیات رییسه‌ای مرکب از یک رییس، دو ناظر و یک منشی که از بین سهامداران انتخاب می‌شوند، اداره می‌شود. در شرکت با مسئولیت محدود مجامع عمومی شرکت توسط هیات نظارت در صورتی خواهند بود که تعداد شرکای آن از ۱۲ نفر بیشتر باشد.

8- در شرکت سهامی خاص و بامسئولیت محدود، شرکت در افزایش سرمایه اختیاری است.

9- سرمایه در شرکت با مسئولیت محدود به سهام یا قطعات سهام تقسیم نمی‌شود و شرکا فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات هستند.

10- مدیران در شرکت سهامی خاص الزاما باید سهامدار بوده یا تعداد سهام وثیقه مقرر در اساسنامه را تهیه و به صندوق شرکت بسپارند. مدیران در شرکت با مسئولیت محدود به صورت موظف یا غیرموظف که از بین شرکا یا از خارج انتخاب می‌شوند، انجام وظیفه خواهند کرد.

11- تقسیم سود در شرکت سهامی خاص به نسبت تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه شرکا انجام خواهد شد و در شرکت با مسئولیت محدود می‌توانند در اساسنامه ترتیب دیگری برای تقسیم سود مقرر کنند.

12- حق رای در شرکت سهامی خاص به تعداد سهام و در شرکت با مسئولیت محدود به نسبت سرمایه خواهد بود.

13- تقویم سهم‌الشرکه غیرنقدی در شرکت با مسئولیت محدود توسط شرکا صورت می‌گیرد و شرکا در این خصوص دارای مسئولیت هستند. تقویم آورده غیر نقدی در شرکت سهامی خاص با کار‌شناسان رسمی دادگستری خواهد بود.

وجوه اشتراک شرکت با مسئولیت محدود و شرکت‌های سرمایه

وجه مشترک شرکت با مسئولیت محدود با شرکت‌های سرمایه و به ویژه شرکت سهامی در این است که در شرکت با مسئولیت محدود، مسئولیت تمامی شرکا محدود به میزان سرمایه آنها در شرکت است.

محدودیت مسئولیت شرکا در این نوع شرکت، حتی از محدودیت مسئولیت شرکا در شرکت سهامی مطلق‌تر است. در حالی که در مورد مدیر شرکت سهامی ـ اعم از خاص یا عام ـ چنین نیست و ماده ۱۴۳ لایحه قانونی سال ۱۳۴۷ مقرر کرده است که در صورت ورشکستگی شرکتی به سبب اعمال مدیران یا در صورتی که پس از انحلال معلوم شود که دارایی شرکت برای تأدیه دیون آن کافی نیست و این امر ناشی از تخلف مدیر بوده است، دادگاه می‌تواند تمام یا قسمتی از بدهی پرداخت‌نشده شرکت به اشخاص ثالث را بر عهده مدیران قرار دهد.

البته در مورد شرکت با مسئولیت محدود نیز ممکن است مسئولیت مدیران مطرح شود اما چون قانون تجارت قاعده خاصی برای طرح چنین مسئولیتی پیش‌بینی نکرده است، اشخاص ذی‌نفع در هر مورد باید مطابق قواعد مدنی و به ویژه رژیم مسئولیت مدنی، علیه مدیر اقدام کنند که این موضوع مستلزم اثبات خطای مدیر و وجود رابطه علیت میان این خطا و زیان وارده به ذی‌نفع است.

وجوه اشتراک شرکت با مسئولیت محدود و شرکت‌های اشخاص

شرکت با مسئولیت محدود و شرکت‌های اشخاص در مورد زیر از قواعد واحدی پیروی می‌کنند:

1- بر خلاف شرکت‌های سهامی، در شرکت با مسئولیت محدود سهم‌الشرکه شرکا به آسانی قابل انتقال نیست؛ به این معنا که اولا حق شرکا که عنوان سهم‌الشرکه دارد، نمی‌تواند به صورت اوراق قابل انتقال در آید.

ثانیا انتقال سهم‌الشرکه به اشخاص دیگر باید حتما با رضایت اکثر شرکا باشد، آن هم اکثریتی که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آنها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند.

با توجه به آمره بودن این قاعده، شرکا نمی‌توانند خلاف آن را در اساسنامه شرکت پیش‌بینی کنند.

در این زمینه ماده ۱۰۲ قانون تجارت می‌گوید: «سهم‌الشرکه شرکا نمی‌تواند به شکل اوراق تجارتی قابل انتقال اعم از با اسم یا بی اسم و غیره درآید. سهم‌الشرکه را نمی‌توان به غیر منتقل کرد؛ مگر با رضایت عده‌ای از شرکا که لااقل سه ربع سرمایه متعلق به آنها بوده و اکثریت عددی نیز داشته باشند.»

2- در مورد شرکت‌های با مسئولیت محدود، مقرراتی خاص در قانون پیش‌بینی شده است که نشان از اهمیت شخص شرکا در این نوع شرکت‌ها دارد؛ امری که در مورد شرکت‌های سهامی مصداق ندارد.

از جمله اینکه تمام شرکا باید اساسنامه شرکت با مسئولیت محدود را امضا کنند و ممکن است‌ گاه شرکا مسئولیت تضامنی پیدا کنند؛ مانند موردی که نام شرکت متضمن نام یکی از شرکا است که در این صورت شریک مزبور مسئولیت تضامنی خواهد داشت. (مفاد ماده ۹۵ قانون تجارت) اگرچه ورود اشخاص جدید به شرکت با مسئولیت محدود منع نشده است، تصمیم راجع به آن با توجه به اطلاق ماده ۱۰۶ قانون تجارت با تصمیم اکثریت (دارندگان) لااقل نصف سرمایه اتخاذ می‌شود.

علاوه بر این تصمیم راجع به تغییر اساسنامه شرکت نیز باید با تصمیم اکثریت عددی شرکایی که لااقل سه ربع سرمایه را دارا هستند، به عمل آید، مگر آنکه در اساسنامه اکثریت دیگری مقرر شده باشد (ماده ۱۱۱ قانون تجارت)

3- مانند دیگر شرکت‌های اشخاص، قانونگذار حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت مقرر نکرده است. این نقیصه موجب تضعیف حقوق طلبکاران این نوع شرکت نسبت به شرکت‌های سهامی است. چرا که در شرکت‌های سهامی، قانون، بسته به مورد، حداقل سرمایه را پیش‌بینی کرده است. اما در شرکت با مسئولیت محدود، حقوق اشخاص ثالث لااقل از این نظر حفظ می‌شود که سرمایه شرکت ـ که البته می‌تواند مبلغ کمی باشد ـ باید کلا تقویم و تسلیم شود؛ در غیر این صورت شرکت تشکیل نمی‌شود.

در این زمینه، قانونگذار در ماده ۹۶ قانون تجارت، مقرر کرده است که «شرکت با مسئولیت محدود وقتی تشکیل می‌شود که تمام سرمایه نقدی تادیه و سهم‌الشرکه غیرنقدی نیز تقویم و تسلیم شده باشد.» این امر در مورد شرکت تضامنی نیز صدق می‌کند (مفاد ماده ۱۱۸ قانون تجارت) و شرکا نمی‌توانند بر خلاف آن توافق کنند.

محاسن شرکت با مسئولیت محدود در مقایسه با شرکت سهامی

شرکت سهامی عام با حضور حداقل پنج سهامدار (مدیر) و شرکت سهامی خاص با حداقل سه سهامدار تشکیل می‌شود؛ در حالی که شرکت با مسئولیت محدود با حداقل دو شریک تشکیل می‌شود.

حداقل سرمایه در شرکت سهامی عام، پنج میلیون ریال و در شرکت سهامی خاص، یک میلیون ریال به اضافه تکالیف حداقل 35 درصد سرمایه نقدی است اما در شرکت با مسئولیت محدود بدون ارائه مدارک تودیع سرمایه، صرفا اقرار موسسین به میزان سرمایه و پرداخت به صندوق شرکت یا هیات مدیره کفایت می‌کند. در واقع قانونگذار حداقل و حداکثری برای سرمایه شرکت مقرر نکرده است و این نقیصه موجب تضعیف حقوق طلبکاران این نوع شرکت می‌شود چرا که عمده تضمین طلب طلبکار، سرمایه شرکت است. بنابراین لازم است که حداقل سرمایه مشخص و به میزانی باشد که تا حدودی پاسخگوی طلب طلبکاران باشد.

در شرکت با مسئولیت محدود یک یا چند مدیر موظف یا غیر موظف که ممکن است از خارج از شرکا هم باشند برای مدت محدود یا نامحدود اداره شرکت را برعهده می‌گیرند (ماده ١٠۴ قانون تجارت) در صورتی که در شرکت سهامی عام حداقل پنج نفر و در شرکت سهامی خاص حداقل سه مدیر برای مدت حداکثر ٢ سال انتخاب می‌شوند. (ماده ٣ و ١٠٧ لایحه اصلاحی قانون تجارت و ماده ١٠٩ قانون تجارت)

قلمرو آگهی‌ها در شرکت‌های سهامی با توجه به مواد ٩٧ و ٩٨۵ لایحه اصلاحی قانون تجارت، وسیع‌تر از شرکت با مسئولیت محدود است. (ماده ٢٠ قانون تجارت)

معایب شرکت با مسئولیت محدود در مقایسه با شرکت سهامی

اگر چه تمام سهم‌الشرکه شرکت، باید در شرکت با مسئولیت محدود در بدو تاسیس پذیره‌نویسی و پرداخت شود اما این پرداخت ممکن است صوری باشد.

در شرکت با مسئولیت محدود ورقه‌ای به نام سهم‌الشرکه صادر نمی‌شود و نیز این سهم‌الشرکه نمی‌تواند به صورت اوراق تجارتی قابل انتقال اعم از با نام یا بی‌نام صادر شود اما در شرکت سهامی عام نقل و انتقال سهام کاملا آزاد بوده و در شرکت سهامی خاص این نقل و انتقال ممکن است فقط مشروط به موافقت مدیران شرکت یا مجامع عمومی سهامداران شود.

چگونگی انحلال شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود مانند سایر انواع شرکت در این موارد منحل می شود:

الف- اگر موضوع و هدفی که شرکت برای انجام آن تشکیل شده است، غیرممکن شده یا آن موضوع انجام شده باشد.

ب- وقتی برای شرکت مدت معینی تعیین شده باشد و آن مدت به اتمام برسد.

پ- در صورتی که همه شرکا تصمیم بر انحلال شرکت بگیرند.

ت- در صورتی که به هر علتی، از شرکای شرکت تنها یک نفر باقی بماند.

ث- در صورتی که شرکت ورشکست شود.

در مواردی که ذکر شد، در صورت وقوع هر یک از موارد فوق، شرکت منحل خواهد شد. اما برخی علل نیز در موارد خاصی باعث انحلال شرکت با مسئولیت محدود خواهد شد:

الف- اگر عده‌ای از شرکای شرکت که سهم‌الشرکه آنان از نیمی از سرمایه شرکت بیشتر باشد، تصمیم به انحلال شرکت بگیرند. این اکثریت شامل اکثریت عددی شرکا نیست و حتی در صورتی که فقط یک نفر از شرکا که بیشتر از 50 درصد از سرمایه شرکت را دارا باشد، چنین تصمیمی بگیرد، شرکت منحل خواهد شد، حتی در صورتی که تعداد شرکای شرکت بسیار زیاد باشد و آنها موافق انحلال شرکت نباشند.

ب- اگر به علت ضررهایی که به شرکت وارد شده است، نیمی از سرمایه شرکت از بین رفته باشد و یکی از شرکا از دادگاه تقاضای انحلال کند، در صورتی که دادگاه دلایل متقاضی را قابل پذیرش بداند و بقیه شرکا هم حاضر نباشند سهم شریک را که در صورت انحلال به او می‌رسد، پرداخت کرده و او را از شرکت خارج کنند، دادگاه حکم به انحلال شرکت خواهد داد.

پ - اگر یکی از شرکا فوت کند؛ در صورتی که در اساسنامه پیش‌بینی شده باشد که فوت یکی از شرکا باعث انحلال شرکت شود.

تصفیه شرکت با مسئولیت محدود

هر شرکتی از جمله شرکت با مسئولیت محدود باید پس از انجام مراحل انحلال از طریق اداره ثبت شرکت‌ها، امر تصفیه شرکت را انجام دهد.

نکات زیر درباره تصفیه شرکت مسئولیت محدود قابل توجه است:

امر تصفیه در شرکت‌های با مسئولیت محدود وظیفه مدیران شرکت است؛ مگر در صورتی که در اساسنامه ترتیب دیگری مقرر شده باشد. (مدیران شرکت می‌توانند در صورت‌جلسه انحلال، یکی از اعضای شرکت را به عنوان مدیر تصفیه معرفی کنند.) در مورد اموری همچون صلح و تعیین داور، مدیر تصفیه وقتی حق انجام این امور را دارد که در اساسنامه یا توسط اعضای مجمع عمومی، به او این اجازه داده شده باشد.

برای تقسیم دارایی شرکت بعد از انحلال، لازم است که انحلال شرکت قبلا در روزنامه رسمی اعلام شده و سه بار در یکی از جراید آگهی شده باشد و ضمنا یک سال نیز از تاریخ انتشار اولین آگهی در روزنامه گذشته باشد.

در صورتی که خلاف این قاعده عمل شود، مدیر تصفیه مسئول ضرر و زیان طلبکارانی که موفق به وصول طلب خود نشده‌اند، خواهد بود.

موسسه ثبت شرکت کریم خان تمامی خدمات در رابطه با ثبت شرکت سهامی خاص را در اختیار شما قرار می دهد ، جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره 02188946700 تماس حاصل فرمایید.

 مؤسسین

قبل از هر کار این اشخاص که مؤسسین نامیده می شوند باید بیست درصد سرمایه را تعهد نمایند و سی و پنج درصد از مبلغ تعهد شده را نزد یکی از بانک ها در حسابی به نام شرکت در حال تأسیس بسپارند . مثلاً شرکتی که با سرمایه یکصد میلیون ریال تأسیس می شود مؤسسین باید اقلاً بیست میلیون ریال آن را تعهد نموده و اقلاً هفت میلیون ریال که سی و پنج درصد مورد تعهد است نقداً پرداخت و در حساب جدیدی که به نام شرکت سهامی در حال تأسیس می باشد ( با قید اسم شرکت ) امانت بسپارند.

هر گاه تمام یا قسمتی از تعهد مؤسسین به صورت غیر نقد ( مانند امتیاز یا ملک ) باشد باید عین آن یا اسناد مالکیت آن را در همان بانکی که برای پرداخت مبلغ نقدی حساب باز شده است تودیع نمایند.

سپس اظهار مانه ای که معمولاً چاپی و حاکی موادی است که در قانون ذکر شده به ضمیمه طرح اساسنامه و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام که به امضاء کلیه مؤسسین رسیده باشد منضم به گواهی نامه بانک دائر به موجود بودن حساب سپرده و تسلیم مدارک مربوط به آورده های غیر نقدی در صورتی که تعهد مؤسسین به صورت غیر نقد باشد ، به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم نمایند . این مدرک تماماً باید به امضاء مؤسسین رسیده باشد.

مراجع ثبت شرکت ها در تهران ، اداره ثبت شرکت ها و شهرستان ه دائره ثبت شرکت ها و در نقاطی که دائره ثبت شرکت ها نباشد اداره ثبت اسناد محل خواهد بود.

مرجع ثبت شرکت ها پس از مطالعه اظهارنامه و ضمائم آن و تطبیق مندرجات آن با قانون ، اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی را صادر خواهد نمود.

پذیره نویسی

تعهد پرداخت سهام را که از ناحیه اشخاص به عمل می آید ، قانون پذیره نویسی نامیده می شود .

به موجب آگهی ( که اصطلاخ قانونی در این مورد اعلامیه است ) اشخاصی که مایل به سرمایه گذاری در شرکت سهامی عام هستند دعوت می شوند تا با ملاحظه عملی که شرکت برای انجام آن تأسیس می شود و سرمایه ای که در نظر گرفته شده و با اطلاع از سوابق و شخصیت مؤسسین در خرید سهام شرکت نمایند.

طرح اعلامیه مزبور به موجب ماده 9 قانون اصلاحی باید شامل نکات زیر باشد:

نام شرکت

موضوع شرکت

مرکز اصلی شرکت و شعب آن در صورتی که تأسیس شعبه مورد نظر باشد.

مدت شرکت

هویت کامل و اقامتگاه و شغل مؤسسین . در صورتی که بعضی از آنها در امور مربوط به موضوع شرکت تخصص یا اطلاعاتی داشته باشند ذکر آن به اختصار.

مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن به تفکیک و تعداد و نوع سهام. در مورد سرمایه غیر نقد ( جنسی ) تعیین مقدار و مشخصات و اوصاف و ارزش آن.

در صورتی که مؤسسین مزایایی برای خود در نظر گرفته اند تعیین چگونگی و موجبات آن مزایا.

تعیین مقداری از سرمایه که مؤسسین تعهد کرده و مبلغی که پرداخت کرده اند.

ذکر هزینه هایی که مؤسسین تا آن موقع جهت تدارک مقدمات تشکیل شرکت پرداخت کرده اند و برآورد هزینه های لازم تا شروع فعالیت شرکت.

در صورتی که انجام موضوع شرکت قانوناً مستلزم موافقت مراجع خاصی باشد ذکر مشخصات تجازه نامه یا موافقت اصولی آن مرجع.

ذکر حداقل سهامی که هنگام پذیره نویسی باید توسط پذیره نویس تعهد شود و تعیین مبلغی از آن که باید مقارن پذیره نویسی نقداً پرداخت گردد.

ذکر شماره مشخصات حساب بانکی که مبلغ نقدی سهام مورد تعهد باید به آن حساب پرداخت شود و تعیین مهلتی که اشخاص علاقه مند می توانند برای پذیره نویسی و پرداخت مبلغ نقدی به بانک مراجعه کنند.

تصریح به این که اظهارنامه مؤسسین به انضمام طرح اساسنامه برای مراجعه علاقه مندان به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم شده است.

ذکر نام روزنامه کثیرالانتشاری که هر گونه دعوت و اطلاعیه بعدی تا تشکیل مجمع عمومی مؤسس منحصراً در آن منتشر خواهد شد.

چگونگی تخصیص سهام.

اعلامیه پذیره نویسی که حاکی از موارد پانزده گانه فوق است توسط مؤسسین بعد از تصویب مرجع ثبت شرکت ها در جراید ، آگهی گردیده و نیز در بانکی که تعهد سهام نزد آن صورت می گیرد در معرض دید علاقه مندان قرار خواهد گرفت.

در مدتی که برای پذیره نویسی در اعلامیه معین شده ، اشخاصی که مایل به خرید سهام شرکت باشند به بانک مراجعه و تعهد سهام را که در آن مواد مهمه شرکت از قبیل نام- موضوع شرکت – سرمایه – نشانی کامل پذیره نویس –تعدادسهام مورد خریداری و شماره ثبت شرکت ها در آن نوشته شده است امضاء و مبلغی که حداقل سی و پنج درصد تعهد است نقداً به بانک پرداخت و رسید دریافت می دارند . در ورقه تعهد صراحتاً باید قید نمود که پذیره نویس چه مبلغ تعهد نموده و چه مبلغ نقداً پرداخته است. این ورقه باید در دو نسخه تنظیم و با قید تاریخ به امضاء پذیره نویس یا قائم مقام قانونی او رسیده نسخه اول نزد بانک نگاه داری و نسخه دوم با قید رسید وجه و مهر وامضاء بانک به پذیره نویس تسلیم شود.

باید توجه داشت که امضاء ورقه تعهد سهم به خودی خود مستلزم قبول اساسنامه شرکت و تصمیمات مجامع عمومی صاحبان سهام می باشد و این معنی صراحتاً در ماده 15 اصلاحی تذکر داده شده است.

بنابراین کسی که تعهد خرید سهمی را نمود و سی و پنج درصد آن را پرداخت نمی تواند بدون تصویب مجمع عمومی از شرکت خارج شود و یا شرطی به خلاف آنچه در اساسنامه ذکر شده بنماید.

تفاوت های سهامی خاص و عام

شركت سهامی عام شركتی است كه سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنها است و شركت هایی كه موسسین آنها قسمتی از سرمایه شركت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می كنند شركت سهامی عام نامیده می شوند و باید بلافاصله قبل یا بعد از نام شركت عبارت سهامی عام در كلیه اوراق و اطلاعیه ها و اگهی های شركت بطور روشن و خوانا قید شود و سرمایه در موقع تاسیس شركتهای سهامی عام نباید از پنج میلیون ریال كمتر باشد و در صورتی كه بنا به موجباتی سرمایه شركت سهامی عام در هر زمان كمتر از مبلغ مذكور شود باید ظرف یك سال از طریق افزایش سرمایه - سرمایه شركت به حداقل مقرر برسد و در صورت عدم حصول شركت سهامی عام باید به انواع شركت های دیگر مصرح در قانون تجارت تبدیل شود و در غیر این صورت هر ذینفع ( سهامدار) می تواند انحلال شركت سهامی عام را از دادگاه صلاحیتدار درخواست نماید.

برای تاسیس شركت سهامی عام موسسین در بدو امر بایستی حداقل ٢٠% سرمایه شرکت را شخصا تعهد و لااقل ٣٥% از مبلغ تعهدشده را در حسابی بنام شركت در شرف تاسیس نزد یكی از بانكها سپرده سپس اظهارنامه ای به ضمیمه طرح اساسنامه شركت و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام كه به امضای كلیه موسسین رسیده باشد به اداره ثبت شركتها تسلیم ورسید دریافت دارند چنانچه قسمتی از تعهد موسسین به صورت غیر نقد باشد باید عین آن یا مدارك مالكیت آن را در همان بانكی كه برای پرداخت مبلغ نقدی حساب باز شده تودیع و گواهی بانك را به ضمیمه اظهارنام و مدارك فوق الذكر به اداره ثبت شركتها تسلیم نمایند. شرکت سهامی خاص شركتی است بازرگانی كه تمام سرمایه آن در موقع تاسیس منحصرا توسط مؤسسین تامین گردیده و سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنها است و تعداد سهامداران نباید از سه نفر كمتر باشد و در موقع تاسیس سرمایه شركت های سهامی خاص از یك میلیون ریال نباید كمتر باشد.

عبارت شركت سهامی خاص باید قبل از نام شركت یا بعداز آن بدون فاصله بانام شركت در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت بطور روشن و خوانا قید شود. مؤسسین

قبل از هر کار این اشخاص که مؤسسین نامیده می شوند باید بیست درصد سرمایه را تعهد نمایند و سی و پنج درصد از مبلغ تعهد شده را نزد یکی از بانک ها در حسابی به نام شرکت در حال تأسیس بسپارند . مثلاً شرکتی که با سرمایه یکصد میلیون ریال تأسیس می شود مؤسسین باید اقلاً بیست میلیون ریال آن را تعهد نموده و اقلاً هفت میلیون ریال که سی و پنج درصد مورد تعهد است نقداً پرداخت و در حساب جدیدی که به نام شرکت سهامی در حال تأسیس می باشد ( با قید اسم شرکت ) امانت بسپارند.

هر گاه تمام یا قسمتی از تعهد مؤسسین به صورت غیر نقد ( مانند امتیاز یا ملک ) باشد باید عین آن یا اسناد مالکیت آن را در همان بانکی که برای پرداخت مبلغ نقدی حساب باز شده است تودیع نمایند.

سپس اظهار مانه ای که معمولاً چاپی و حاکی موادی است که در قانون ذکر شده به ضمیمه طرح اساسنامه و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام که به امضاء کلیه مؤسسین رسیده باشد منضم به گواهی نامه بانک دائر به موجود بودن حساب سپرده و تسلیم مدارک مربوط به آورده های غیر نقدی در صورتی که تعهد مؤسسین به صورت غیر نقد باشد ، به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم نمایند . این مدرک تماماً باید به امضاء مؤسسین رسیده باشد.

مراجع ثبت شرکت ها در تهران ، اداره ثبت شرکت ها و شهرستان ه دائره ثبت شرکت ها و در نقاطی که دائره ثبت شرکت ها نباشد اداره ثبت اسناد محل خواهد بود.

مرجع ثبت شرکت ها پس از مطالعه اظهارنامه و ضمائم آن و تطبیق مندرجات آن با قانون ، اجازه انتشار اعلامیه پذیره نویسی را صادر خواهد نمود.

پذیره نویسی

تعهد پرداخت سهام را که از ناحیه اشخاص به عمل می آید ، قانون پذیره نویسی نامیده می شود .

به موجب آگهی ( که اصطلاخ قانونی در این مورد اعلامیه است ) اشخاصی که مایل به سرمایه گذاری در شرکت سهامی عام هستند دعوت می شوند تا با ملاحظه عملی که شرکت برای انجام آن تأسیس می شود و سرمایه ای که در نظر گرفته شده و با اطلاع از سوابق و شخصیت مؤسسین در خرید سهام شرکت نمایند.

طرح اعلامیه مزبور به موجب ماده 9 قانون اصلاحی باید شامل نکات زیر باشد:

نام شرکت

موضوع شرکت

مرکز اصلی شرکت و شعب آن در صورتی که تأسیس شعبه مورد نظر باشد.

مدت شرکت

هویت کامل و اقامتگاه و شغل مؤسسین . در صورتی که بعضی از آنها در امور مربوط به موضوع شرکت تخصص یا اطلاعاتی داشته باشند ذکر آن به اختصار.

مبلغ سرمایه شرکت و تعیین مقدار نقد و غیر نقد آن به تفکیک و تعداد و نوع سهام. در مورد سرمایه غیر نقد ( جنسی ) تعیین مقدار و مشخصات و اوصاف و ارزش آن.

در صورتی که مؤسسین مزایایی برای خود در نظر گرفته اند تعیین چگونگی و موجبات آن مزایا.

تعیین مقداری از سرمایه که مؤسسین تعهد کرده و مبلغی که پرداخت کرده اند.

ذکر هزینه هایی که مؤسسین تا آن موقع جهت تدارک مقدمات تشکیل شرکت پرداخت کرده اند و برآورد هزینه های لازم تا شروع فعالیت شرکت.

در صورتی که انجام موضوع شرکت قانوناً مستلزم موافقت مراجع خاصی باشد ذکر مشخصات تجازه نامه یا موافقت اصولی آن مرجع.

ذکر حداقل سهامی که هنگام پذیره نویسی باید توسط پذیره نویس تعهد شود و تعیین مبلغی از آن که باید مقارن پذیره نویسی نقداً پرداخت گردد.

ذکر شماره مشخصات حساب بانکی که مبلغ نقدی سهام مورد تعهد باید به آن حساب پرداخت شود و تعیین مهلتی که اشخاص علاقه مند می توانند برای پذیره نویسی و پرداخت مبلغ نقدی به بانک مراجعه کنند.

تصریح به این که اظهارنامه مؤسسین به انضمام طرح اساسنامه برای مراجعه علاقه مندان به مرجع ثبت شرکت ها تسلیم شده است.

ذکر نام روزنامه کثیرالانتشاری که هر گونه دعوت و اطلاعیه بعدی تا تشکیل مجمع عمومی مؤسس منحصراً در آن منتشر خواهد شد.

چگونگی تخصیص سهام.

اعلامیه پذیره نویسی که حاکی از موارد پانزده گانه فوق است توسط مؤسسین بعد از تصویب مرجع ثبت شرکت ها در جراید ، آگهی گردیده و نیز در بانکی که تعهد سهام نزد آن صورت می گیرد در معرض دید علاقه مندان قرار خواهد گرفت.

در مدتی که برای پذیره نویسی در اعلامیه معین شده ، اشخاصی که مایل به خرید سهام شرکت باشند به بانک مراجعه و تعهد سهام را که در آن مواد مهمه شرکت از قبیل نام- موضوع شرکت – سرمایه – نشانی کامل پذیره نویس –تعدادسهام مورد خریداری و شماره ثبت شرکت ها در آن نوشته شده است امضاء و مبلغی که حداقل سی و پنج درصد تعهد است نقداً به بانک پرداخت و رسید دریافت می دارند . در ورقه تعهد صراحتاً باید قید نمود که پذیره نویس چه مبلغ تعهد نموده و چه مبلغ نقداً پرداخته است. این ورقه باید در دو نسخه تنظیم و با قید تاریخ به امضاء پذیره نویس یا قائم مقام قانونی او رسیده نسخه اول نزد بانک نگاه داری و نسخه دوم با قید رسید وجه و مهر وامضاء بانک به پذیره نویس تسلیم شود.

باید توجه داشت که امضاء ورقه تعهد سهم به خودی خود مستلزم قبول اساسنامه شرکت و تصمیمات مجامع عمومی صاحبان سهام می باشد و این معنی صراحتاً در ماده 15 اصلاحی تذکر داده شده است.

بنابراین کسی که تعهد خرید سهمی را نمود و سی و پنج درصد آن را پرداخت نمی تواند بدون تصویب مجمع عمومی از شرکت خارج شود و یا شرطی به خلاف آنچه در اساسنامه ذکر شده بنماید.

تفاوت های سهامی خاص و عام

شركت سهامی عام شركتی است كه سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنها است و شركت هایی كه موسسین آنها قسمتی از سرمایه شركت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می كنند شركت سهامی عام نامیده می شوند و باید بلافاصله قبل یا بعد از نام شركت عبارت سهامی عام در كلیه اوراق و اطلاعیه ها و اگهی های شركت بطور روشن و خوانا قید شود و سرمایه در موقع تاسیس شركتهای سهامی عام نباید از پنج میلیون ریال كمتر باشد و در صورتی كه بنا به موجباتی سرمایه شركت سهامی عام در هر زمان كمتر از مبلغ مذكور شود باید ظرف یك سال از طریق افزایش سرمایه - سرمایه شركت به حداقل مقرر برسد و در صورت عدم حصول شركت سهامی عام باید به انواع شركت های دیگر مصرح در قانون تجارت تبدیل شود و در غیر این صورت هر ذینفع ( سهامدار) می تواند انحلال شركت سهامی عام را از دادگاه صلاحیتدار درخواست نماید.

برای تاسیس شركت سهامی عام موسسین در بدو امر بایستی حداقل ٢٠% سرمایه شرکت را شخصا تعهد و لااقل ٣٥% از مبلغ تعهدشده را در حسابی بنام شركت در شرف تاسیس نزد یكی از بانكها سپرده سپس اظهارنامه ای به ضمیمه طرح اساسنامه شركت و طرح اعلامیه پذیره نویسی سهام كه به امضای كلیه موسسین رسیده باشد به اداره ثبت شركتها تسلیم ورسید دریافت دارند چنانچه قسمتی از تعهد موسسین به صورت غیر نقد باشد باید عین آن یا مدارك مالكیت آن را در همان بانكی كه برای پرداخت مبلغ نقدی حساب باز شده تودیع و گواهی بانك را به ضمیمه اظهارنام و مدارك فوق الذكر به اداره ثبت شركتها تسلیم نمایند. شرکت سهامی خاص شركتی است بازرگانی كه تمام سرمایه آن در موقع تاسیس منحصرا توسط مؤسسین تامین گردیده و سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنها است و تعداد سهامداران نباید از سه نفر كمتر باشد و در موقع تاسیس سرمایه شركت های سهامی خاص از یك میلیون ریال نباید كمتر باشد.

عبارت شركت سهامی خاص باید قبل از نام شركت یا بعداز آن بدون فاصله بانام شركت در کلیه اوراق و اطلاعیه ها و آگهی های شرکت بطور روشن و خوانا قید شود.

تعریف شرکت تضامنی

موسسه ثبت شرکت کریم خان تمامی خدمات در رابطه با ثبت شرکت تضامنی را در اختیار شما قرار می دهد ، جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره 02188946700 تماس حاصل فرمایید.

شركت تضامنی كاملترین نوع شركت اشخاص است. ماده 116 قانون تجارت شركت تضامنی را به شرح زیر تعریف می‌كند: «شركت تضامنی شركتی است كه در تحت اسم مخصوص برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر با مسئولیت تضامنی تشكیل می‌شود. اگر دارایی شركت برای تادیه تمام قروض كافی نباشد هر یك از شركاء مسئول پرداخت تمام قروض شركت است. هر قراری كه بین شركاء برخلاف این ترتیب داده شده باشد، در مقابل اشخاص ثالث كان لم یكن خواهد بود».

در شركت تضامنی كلیه شركاء مسئول تعهدات شركت می‌باشند، چه در انجام معامله شخصا مداخله داشته باشند، یا نداشته باشند. بنابراین شركت تضامنی بین اشخاصی تشكیل می‌شود كه با یكدیگر شناسایی كامل داشته یا از یك خانواده باشند و معمولا بین پدر و پسران یا برادران و بین دوستان نزدیك تشكیل می‌شود.

اصول شركت تضامنی

بطورخلاصه درشركت تضامنی سه اصل زیر رعایت می شود: مسئولیت تضامنی شركاء، غیرقابل انتقال بودن سهم الشركه و تصریح به شركت تضامنی در نام شركت.

1- مسئولیت تضامنی شركاء

بطوری كه در قانون مدنی به تفصیل صحبت شده است، اصل مسئولیت تضامنی در حقوق مدنی ما طرفداران زیادی ندارد و اصولأ اشخاص نمی‌توانند متضامنا مسئول یك دین قلمداد شوند، ولی در حقوق تجارت به تبعیت از حقوق اروپایی اصل مسئولیت تصامنی در چندین مورد برقرارشده است، بطوری كه در این قبیل موارد اگر تصریحی هم به عمل نیاید اصل مسئولیت تضامنی شناخته شده است.

یكی از مواردی كه اصل تضامن شناخته شده و بدون آنكه احتیاج به تقسیر و توضیح داشته باشد، عده‌ای متضامنا مسئول تعهدات شركت‌های تضامنی می‌باشند كه در این موارد قانون هرگونه استثنایی را براصل تضامن كان لم یكن می شمارد.

بنابراین شركت تضامنی از مختصات قانون تجارت است و شركت تضامنی اصولأ شركت تجارتی است به همین جهت در اغلب كشورها شركاء شركت تضامنی را تاجر محسوب می‌نمایند و چون یكی از شرایط تاجر بودن داشتن اهلیت است، مشاركت محجورین را در شركت تضامنی جایز نمی‌شمارند، و چنانچه شریك شركت تضامنی فوت كند و وراث صغیر او بخواهند مشاركت خود را در شركت ادامه دهند، شركت از شركت تضامنی به شركت مختلط تغییر می‌یابد.

در قانون ایران به هیچ وجه راجع به اینكه شركت‌های تضامنی باید بین تجار تشكیل شود و یا اینكه شریك ضامن تاجر تلقی می‌شود، مقرراتی پیش بینی نشده است. ولی در عمل چون منعی در این قسمت دیده نمی‌شود، اداره ثبت شركت‌ها شركت های تضامنی را كه بین پدر و پسر صغیر او تشكیل شده است، به ثبت رسانیده است و به این ترتیب عملأ مشاركت محجورین را در شركت تضامنی تجویز كرده است.

علاوه برآن مواد 138 و139 و140 قانون تجارت در مورد ورشكستگی یا فوت یا محجوریت یكی از شركاء پیش بینی نموده است كه با موافقت مدیر تصفیه یا قائم مقام محجور شركت تضامنی می‌تواند به عملیات خود ادامه دهد، بنابراین مواد مزبور نیز مشاركت محجورین را در شركت تضامنی تجویز نموده و اشخاص غیر تاجر نیز ممكن است، شریك تضامنی باشند.

در اینجا لازم است یادآوری شود كه عده ای دراینكه آیا اشخاص حقوقی مانند شركت‌های تجارتی می‌توانند شریك تضامنی شوند یا خیر؟ تردید كرده‌اند و استدلال آنها این است كه چون شركت‌های تجارتی مخصوصا شركت‌های سهامی و شركت‌هایی با مسئولیت محدود، مسئولیت محدود دارند نمی‌توانند با مشاركت در شركت تضامنی مسئولیت غیر محدود قبول كنند.

این استدلال گرچه به ظاهر ممكن است صحیح به نظر برسد ولی اگر قدری تامل شود به هیچ وجه صحیح نمی‌باشد، زیرا موضوع مسئولیت تضامنی چه برای افراد و چه برای اشخاص حقوقی به اندازه‌ای تاثیر دارد كه شریك ضامن دارایی داشته باشد یعنی طلبكار شركت در حدود دارایی شریك ضامن می‌تواند طلب خود را وصول كند و با در نظرگرفتن اعتبار شركاء و ضامن اشخاص با شركت های تضامنی معامله می‌كنند.

بنابراین همانطورر كه شریك ضامن در حدود دارایی خود مسئول تعهدات شركت تضامنی است شخص حقوقی نیز دارای دارایی جداگانه می‌باشد كه تا حدود آن مسئول تعهدات شركت تضامنی است. اگر شخصیت حقوقی كه به عنوان شریك ضامن در شركت تضامنی وارد می‌شود اعتبار و دارایی زیادی داشته باشد، اعتبار شركت تضامنی نیز به همان نسبت زیاد خواهد بود و در غیر اینصورت مانند فرد عادی كه هیچگونه دارایی نداشته باشد، مشاركت او در شركت تضامنی تاثیر ندارد.

بنابه مراتب بالا چون طبق ماده 588 قانون تجارت اشخاص حقوقی می توانند از كلیه حقوق و تكالیفی كه برای افراد پیش بینی شده است استفاده كنند، بنابراین شركت های تجارتی به هر صورتی كه باشند می توانند در شركت تضامنی مشاركت كنند.

در نتیجه مسئولیت تضامنی شركاء و وحدت منافع و همكاری كه شركاء باید برای پیشرفت امور شركت معمول دارند كلیه قوانین صراحتا مقرر كرده‌‌اند كه شریك تضامنی نمی‌تواند وارد عملیاتی گردد یا تجارتی بنماید كه متضمن رقابت با شركت باشد. ماده 134 قانون تجارت مقرر می‌دارد: «هیچ شریكی نمی تواند بدون رضایت سایر شركاء (به حساب شخص خود یا به حساب شخص ثالث) تجارتی از نوع تجارت شركت نموده و یا به عنوان شریك ضامن یا شریك به مسئولیت محدود در شركت دیگری كه نظیر آن تجارت را دارد داخل شود».

به طوری كه ملاحظه می‌شود شریك تضامنی حتی به عنوان وكالت از طرف شخص دیگری نیز نمی‌تواند مبادرت به معاملاتی كند كه جنبه رقابت با عملیات شركت را داشته باشد.

به همین ترتیب جنبه مسئولیت تضامنی در شركت های تضامنی به قدری قوی است كه اگر شریك جدیدی وارد شركت گردد به محض ورود نه تنها مسئول كلیه تعهدات در زمان ورود خود خواهد بود بلكه مسئول كلیه تعهداتی كه شركت قبلأ داشته نیز می‌باشد. طبق ماده 125 قانون تجارت: «هركس به عنوان شریك ضامن در شركت تضامنی موجودی داخل شود متضامنا با سایر شركاء مسئول قروضی هم خواهند بود كه شركت قبل از ورود او داشته اعم از اینكه در اسم شركت تغییری داده شده یا نشده باشد. هر قراری كه بین شركاء بر خلاف این ترتیب داده شده باشد در مقابل اشخاص ثالث كان لم یكن خواهد بود».

2_ غیر قابل انتقال بودن سهم الشركه

شركت تضامنی قائم به اعتبار شركاء است و عمل هر یك از شركاء ممكن است تعهداتی برای شركای دیگر ایجاد كند از این نظر اشخاص باید با علم و بصیرت كافی شركاء خود را انتخاب كنند و قرارداد شركت و تشكیل آن بستگی به اشخاص معین دارد و شركای شركت تضامنی به هیچ وجه حاضر نخواهند شد با هر كس شركت كنند و جوابگوی تعهدات حاصله از معاملات آنها باشند. این اصل در كلیه قوانین قوانین پیش بینی شده و ماره 123 قانون تجارت ایران مقرر می دارد كه: «در شركت تضامنی هیچ یك از شركاء نمی‌توانند سهم خود را به دیگری منتقل كنند مگر به رضایت تمام شركاء».

بنابراین اصل غیر قابل انتقال بودن سهم الشركه در شركت‌های تضامنی فقط با رضایت كلیه شركاء ممكن است تغییر پیدا كند. حال باید دید اگر در اساسنامه شركت تضامنی پیش بینی شده باشد كه با موافقت اكثریت شركاء اختیار واگذاری سهم الشركه خود را به دیگران دارند آیا این ترتیب قانونی است یا خیر. با تصریحی كه در ماده 123 قانون تجارت به عمل آمده است به نظر اینجانب چنین قراری قانونی نیست و اعتبار ندارد ولی بعضی از علمای حقوق آن را جایز دانسته اند به همین ترتیب آیا شركاء می توانند بدون جلب رضایت كلیه شركاء سهم الشركه را بین خودشان منتقل كنند و در نسبت سهم الشركه خود تغییراتی بدهند یا خیر؟

این موضوع در صورتی كه منتهی به خروج شریكی از شركت نگردد چندان اهمیتی در تعهدات شركا ندارد، زیرا با وجود مسئولیت تضامنی هر یك از شركاء بدون در نظر گرفتن سهم الشركه آنها ضامن تعهدات شركت هستند، ولی اگر منتهی به خروج شریكی از شركت گردد در اعتبار شركت تاثیر عمده خواهد داشت و چون ماده 123 قانون تجارت انتقال سهم الشركه را به طور كلی منوط به موافقت كلیه شركاء نموده است، بنابراین در این قسمت نیز هرگونه قراری بر خلاف مفاد ماده مزبور به عمل آید نافذ نیست.

در اینجا باید در نظر داشت كه صرف انتقال سهم الشركه در شركت‌های تضامنی رافع مسئولیت شریكی كه سهم الشركه خود را منتقل می كند نیست و ماده 136 قانون تجارت فسخ یكی از شركاء را یكی از موارد انحلال شركت می‌داند. ولی طبق تبصره همان ماده فقط در یك مورد خروج شریك را تجویز كرده است با وجود این شریكی كه از شركت خارج می‌شود باز مسئول تعهدات حاصله از عملیات قبل از خروج خود باشد، تشریفات مربوط به ثبت و آگهی برای اطلاع عموم باید رعایت شود.

اصل عدم انتقال سهم الشركه مانع از این نیست كه شریك ضامن منافع سهم الشركه خود را به دیگری واگذار كند یا اینكه به دیگری وكالت دهد از حقوق و منافع او در شركت استفاده كند، در این صورت گرچه شریك مزبور مطابق تعهدی كلیه حقوق و منافع تعهدات مربوط به شركت را به دیگری واگذار كرده باشد باز مسئولیت او در شركت نسبت به تعهدات حاصله باقی و برقرار خواهد ماند و نمی‌تواند استناد كند كه چون كلیه حقوق و منافع خود را به دیگری واگذار نموده است، دیگر مسئولیتی ندارد. شخصی كه انتقال به نفع او انجام گرفته است، می تواند از منافع استفاده كند و از زیر بار تعهدات شانه خالی كند.

3_ نام شركت

شركت تضامنی دارای نام مخصوصی است كه معرف مسئولیت شركاء و نوع شركت است، ماده 117 قانون تجارت مقرر می‌دارد: « در اسم شركت تضامنی باید عبارت (شركت تضامنی) و لااقل اسم یك نفر از شركاء ذكر شود. در صورتی كه اسم شركت مشتمل بر اسامی تمام شركاء نباشد باید بعد از اسم شریك یا شركایی كه ذكر شده است عبارتی از قبیل (و شركاء) یا (برادران) قید شود».

ذكر نام شركاء در شركت تضامنی از این لحاظ اهمیت دارد كه معرف اشخاصی است كه ضامن تعهدات شركت می‌باشند هرقدر اعتبار اشخاص زیادتر باشد اعتبار این شركت نیز به همان نسبت بهتر خواهد بود. نام شركت را نباید با نام تجارتی اشتباه نمود، زیرا شركت تضامنی مانند هر تاجری ممكن است اسم تجارتی نیز داشته باشد. نام تجارتی ممكن است نام انتخابی باشد.

تعریف شرکت تعاونی

موسسه ثبت شرکت کریم خان تمامی خدمات در رابطه با ثبت شرکت تعاونی را در اختیار شما قرار می دهد ، جهت کسب اطلاعات بیشتر با شماره 02188946700 تماس حاصل فرمایید.

قانون مذكور شركتهای تعاونی را چنین تعریف می كند، شركت تعاونی شركتی است از اشخاص حقیقی و حقوقی كه به منظور رفع نیازمندی های مشترك و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا ازطریق خودیاری و كمك متقابل و همكاری انان موافق اصولی كه دراین قانون مطرح است تشكیل می شود. تعداد اعضای شركت تعاونی نباید از ٧ نفر كمتر باشد.

شركت های تعاونی شركتهایی هستند كه تمام یا حداقل ٥١% سرمایه به وسیله اعضا در اختیار شركت تعاونی قرار می گیرد و وزارتخانه ها، سازمان ها، شركتهای دولتی و وابسته به دولت و تحت پوشش دولت، بانكها، شهرداریها، شوراهای اسلامی كشوری، بنیاد مستضعفان و سایر نهادهای عمومی می توانند جهت اجرای بند ٢ اصل ٤٣ قانون اساسی از راه وام بدون بهره یا هر راه مشروع دیگر از قبیل مشاركت، مضاربه، مزارعه، مساقات اجاره، اجاره به شرط تملیك، شرط فروش اقساطی و صلح اقدام به كمك در تامین یا افزایش سرمایه شركتهای تعاونی نمایند بدون آنكه عضو باشند.

با توجه به قوانین شركتهای تعاونی و اهدافی كه قانون برای آنها برشمرده و موقعیت ویژه ای كه در اقتصاد ممكلت دارند و هم چنین با توجه به ماده ٢ قانون بخش تعاونی كه مقرر می دارد: (شركت هایی كه بارعایت مقررات این قانون تشكیل و به ثبت برسند تعاونی شناخته می شوند.) می توان در تعریف شركت تعاونی گفت:

شركت تعاونی شركتی است كه بین اشخاص حقیقی برای فعالیت در امور مربوط به تولید وتوزیع در جهت اهداف مطرح در قانون بخش تعاونی به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی و اعضا از طریق همكاری و تشریك مساعی آنها با رعایت مقررات قانون مزبور تشكیل می شود.

9

در این تعریف چند نكته مورد توجه قرار گرفته كه به اختصار به آنها اشاره می شود:

فقط اشخاص حقیقی می توانند عضو شركت شوند.

شركت تعاونی فقط درامور مربوط به تولید و توزیع می توانند فعالیت كنند.

شركت های تعاونی فقط به منظور رسیدن به اهداف خاصی كه در ماده ١ قانون بخش تعاون آمده می توانند تشكیل شده و فعالیت نمایند.

طرق فعالیت در شركت های تعاونی تولید و توزیع همكاری و تشریك مساعی است و به طریق دیگر نمی توانند فعالیت نمایند.

رعایت مقررات قانونی بخش تعاون در تشكیل و فعالیت شركت های مذكور الزامی است.

انواع شرکت تعاونی:

شرکت تعاونی به لحاظ نوع فعالیت به دو دسته تقسیم می‌شود:

الف- شرکت تعاونی تولید: شرکتی است که به منظور اشتغال اعضاء در امور مربوط به کشاورزی، دامداری، دامپروری، پرورش و صید ماهی، شیلات، صنعت، معدن، عمران شهری و روستایی و عشایری و نظایر اینها فعالیت می‌نماید

ب- شرکت تعاونی توزیع: شرکتی است که در امور مربوط به تهیه و توزیع کالا، مسکن، خدمات و سایر نیازمندیهای اعضاء فعالیت می‌نماید.

شرکتهای تعاونی به لحاظ عضویت به دو دسته تقسیم می‌شوند:

الف- شرکت تعاونی عام: شرکتی است که عضویت در آن برای همه آزاد می‌باشد و موسسین یا شرکت باید برای تأمین قسمتی از سرمایه اولیه و یا افزایش سرمایه شرکت، سهام آنرا به عموم عرضه نمایند.

ب- شرکت تعاونی خاص: شرکتی است که عضویت در آن منحصراً برای گروهی خاص از قبیل : کارگران، کارمندان، کشاورزان، دانشجویان، ایثارگران، زنان، مشاغل خاص و نظایر اینها آزاد باشد، بدیهی است شرکت تعاونی موظف به پذیرش متقاضیان واجد شرایط بوده و از این نظر محدودیتی برای عضویت وجود ندارد.

انواع گرایش های شرکت تعاونی در ایران :

کشاورزی - صنعتی - معدنی - خدماتی - مسکن - فرش دستباف - تامین کننده نیاز تولید کنندگان - تامین کننده نیاز مصرف کنندگان اعتبار - حمل و نقل - تولیدی_توزیعی - تامین نیاز صنوف خدماتی - مصرف آموزشگاهی – عمرانی

اهداف تشکیل شرکت تعاونی در نظام اقتصادی ایران

ایجاد و تامین شرایط و امكانات كار برای همه به منظور رسیدن به اشتغال كامل.

قرار دادن وسائل كار در اختیار كسانی كه قادر به كارند ولی وسائل كار ندارند.

پیشگیری از تمركز و تداول ثروت در دست افراد و گروه های خاص جهت تحقق عدالت اجتماعی.

جلوگیری از كارفرمای مطلق شدن دولت.

قرار گرفتن مدیریت و سرمایه و منافع حاصله در اختیار نیروی كار و تشویق بهره برداری مستقیم از حاصل كار خود.

پیشگیری از انحصار احتكار تورم و اضرار به غیر.

توسعه و تحكیم مشاركت و تعاون عمومی بین همه مردم.

ثبت شرکت تعاونی

تاسیس شركت تعاونی بر اساس اقدام مجمع موسس كه شامل عده ای افراد واجد شرایط عضویت می باشد صورت می گیرد. تعداد اعضای مجمع عمومی موسس هفت نفر است كه سه نفر به عنوان هیئت موسس و یك نفر به عنوان نماینده در اداره كل تعاون می باشند. در اولین جلسه رسمی مجمع عمومی عادی كه با شركت متقاضیان تشكیل می شود اساسنامه شرکت تعاونی پیشنهادی پس از بحث و بررسی با موافقت حداقل دو سوم اعضا تصویب می شود.

حداقل و حداكثر تعداد عضو در تعاونی ها به نسبت سرمایه و فرصت اشتغال و نوع فعالیت و رعایت اصل عدم تمركز و تداول ثروت به موجب آیین نامه مصوبه وزارت تعاون تعیین می گردد. ولی در هر حال تعداد اعضا از ٧ نفر كمتر نخواهد بود.

سرمایه تامین یا تعهد شده از طرف اعضا درهر مرحله ثبت شركت تعاونی نباید كمتر از ٥١ درصد كل سرمایه شركت باشد و هر شرکت تعاونی وقتی ثبت و تشكیل می گردد كه حداقل یك سوم سرمایه آن تادیه و در صورتی كه به صورت نقدی و جنسی باشد تقویم و تسلیم شده باشد.